اشاره گر به اشاره گر در ++c :
یکی از ویژگی‌های قابل توجه زبان برنامه‌نویسی ++C، قابلیت استفاده از اشاره گر به اشاره گر است. این ویژگی به برنامه‌نویسان اجازه می‌دهد تا به عنوان مثال اشاره گری را به یک متغیر ایجاد کنند که به نوبه خود اشاره گری به یک متغیر دیگر باشد.
برای استفاده از اشاره گر به اشاره گر در ++C، ابتدا باید یک متغیر از نوع اشاره گر تعریف کنیم. سپس با استفاده از عملگر & می‌توانیم آدرس متغیر مورد نظر را بگیریم و به متغیر اشاره گر اختصاص دهیم. در ادامه، با استفاده از اشاره گر به اشاره گر، می‌توانیم به مقدار متغیر مورد نظر دسترسی پیدا کنیم.
این ویژگی می‌تواند در بسیاری از موارد کاربردی مفید باشد. به عنوان مثال، اگر یک تابعی داریم که باید مقدار دو متغیر را با هم جابجا کند، می‌توانیم از اشاره گر به اشاره گر استفاده کنیم تا این کار را به سادگی انجام دهیم. در این صورت، با استفاده از اشاره گر به اشاره گر، می‌توانیم به جای استفاده از متغیر موقت برای جابجایی مقادیر، مستقیما به مقادیر اصلی دسترسی پیدا کنیم و آن‌ها را جابجا کنیم.
اشاره گر به اشاره گر به برنامه‌نویسان این امکان را می‌دهد تا بتوانند به طور دقیقتر و کارآمدتری با متغیرها و اشیاء برنامه کار کنند. با استفاده از اشاره گر به اشاره گر، می‌توان به صورت مستقیم به متغیرها و اشیاء دسترسی پیدا کرد و تغییرات مورد نیاز را اعمال کرد.
به طور خلاصه، اشاره گر به اشاره گر یکی از قابلیت‌های قدرتمند زبان برنامه‌نویسی ++C است که به برنامه‌نویسان این امکان را می‌دهد تا با استفاده از اشاره گرها به طور دقیقتر و کارآمدتری با متغیرها و اشیاء کار کنند. این ویژگی می‌تواند در مواردی که نیاز به دسترسی و تغییر مستقیم به مقادیر متغیرها و اشیاء استفاده شود، بسیار مفید واقع شود.
