پاس کردن آرگومان ها از طریق اشاره گر در ++c :
زبان برنامه نویسی C++ یک زبان برنامه نویسی قدرتمند است که امکانات زیادی برای برنامه نویسان فراهم می کند. یکی از قابلیت های مهم این زبان، امکان پاس کردن آرگومان ها از طریق اشاره گر است. در این مقاله به بررسی این قابلیت و روش های استفاده از آن در C++ خواهیم پرداخت.
هنگامی که یک تابع در C++ تعریف می شود، می توان آرگومان های آن را به سه روش مختلف به تابع ارسال کرد: ارسال به صورت مقدار، ارسال به صورت نام و ارسال به صورت اشاره گر. در ارسال به صورت مقدار، مقدار آرگومان به تابع منتقل می شود و در داخل تابع از مقدار آن استفاده می شود. در ارسال به صورت نام، نام آرگومان به تابع منتقل می شود و تابع می تواند به طور مستقیم به مقدار آرگومان دسترسی داشته باشد. اما در ارسال به صورت اشاره گر، در زمان فراخوانی تابع، نشانه به مقدار آرگومان به تابع منتقل می شود و تابع می تواند به طور مستقیم به مقدار آرگومان دسترسی داشته باشد.
استفاده از اشاره گرها برای پاس کردن آرگومان ها در C++ دارای مزایا و معایبی است. یکی از مزایا استفاده از اشاره گرها در پاس کردن آرگومان ها، صرفه جویی در حافظه است. زیرا در ارسال به صورت اشاره گر، فقط نشانه به مقدار آرگومان در حافظه منتقل می شود و نیازی به تخصیص حافظه اضافی برای آرگومان نیست. از طرفی، استفاده از اشاره گرها در پاس کردن آرگومان ها می تواند سبب ایجاد پیچیدگی در کد و افزایش خطاها شود. زیرا باید مطمئن شویم که مقدار مربوط به اشاره گر معتبر است و در غیر این صورت ممکن است به خطا برخورد کنیم.
برای استفاده از اشاره گرها برای پاس کردن آرگومان ها در C++، کافی است تابع مورد نظر را با استفاده از اشاره گر تعریف کرده و در زمان فراخوانی تابع، نشانه به مقدار آرگومان را به تابع منتقل کنیم. به عنوان مثال، فرض کنید یک تابع به نام swap ایجاد کرده ایم که دو مقدار را به عنوان آرگومان دریافت کرده و مقادیر آن ها را با یکدیگر جابجا می کند. اگر از اشاره گرها برای پاس کردن آرگومان ها استفاده کنیم، به صورت زیر خواهیم داشت:
“`cpp
void swap(int* a, int* b) {
int temp = *a;
*a = *b;
*b = temp;
}
int main() {
int x = 10;
int y = 20;
swap(&x, &y);
return 0;
}
“`
در این مثال، تابع swap دو اشاره گر به نوع داده int به عنوان آرگومان دریافت می کند. در داخل تابع، مقدار مربوط به هر دو اشاره گر را با یکدیگر جابجا می کنیم. سپس در تابع main، اشاره گرهایی که به مقادیر x و y اشاره می کنند را به تابع swap منتقل می کنیم.
به طور خلاصه، استفاده از اشاره گرها برای پاس کردن آرگومان ها در C++ می تواند مزایا و معایب خاص خود را داشته باشد. برنامه نویس باید با دقت از این قابلیت استفاده کند و مطمئن شود که اشاره گرها به مقادیر معتبر اشاره می کنند تا خطاهای ناخواسته رخ ندهد.
