پیاده سازی توابع Get و Set برای شبیه سازی ویژگی (Property) در جاوا :
ویژگی‌ها (Properties) به کلاس‌ها در جاوا قابلیت اضافه کردن دارند. ویژگی‌ها یک راه برای مدیریت داده‌های داخلی یک کلاس هستند و برای دسترسی به این داده‌ها از طریق توابع Get و Set استفاده می‌شود. در این مقاله، ما روش پیاده سازی توابع Get و Set برای شبیه سازی ویژگی‌ها را در جاوا بررسی خواهیم کرد.
ابتدا، باید یک کلاس ایجاد کنیم که ویژگی‌ها را شبیه سازی کند. در این مثال، ما یک کلاس به نام Person ایجاد می‌کنیم که دارای ویژگی‌های نام (name) و سن (age) می‌باشد. برای نمونه، کد زیر نمایش داده می‌شود:
“`java
public class Person {
private String name;
private int age;
public String getName() {
return name;
}
public void setName(String name) {
this.name = name;
}
public int getAge() {
return age;
}
public void setAge(int age) {
this.age = age;
}
}
“`
در این کد، ما دو متغیر خصوصی به نام‌های name و age تعریف کرده‌ایم. سپس، توابع Get و Set برای هر یک از این ویژگی‌ها را پیاده سازی کرده‌ایم. تابع getName و getAge به ترتیب نام و سن فرد را برمی‌گردانند. تابع setName و setAge به ترتیب نام و سن جدید را تنظیم می‌کنند.
حالا، ما می‌توانیم از این کلاس برای ایجاد شیء و دسترسی به ویژگی‌ها استفاده کنیم. در کد زیر، یک شیء از کلاس Person ایجاد شده و نام و سن آن تنظیم و به دست آورده می‌شود:
“`java
public class Main {
public static void main(String[] args) {
Person person = new Person();
person.setName(“John”);
person.setAge(30);
System.out.println(“Name: ” + person.getName());
System.out.println(“Age: ” + person.getAge());
}
}
“`
خروجی این برنامه باید به شکل زیر باشد:
“`
Name: John
Age: 30
“`
در این مثال، ما ابتدا یک شیء از کلاس Person با استفاده از عبارت new Person() ایجاد کرده‌ایم. سپس، تابع setName را با مقدار “John” فراخوانی کرده‌ایم تا نام فرد را تنظیم کند. همچنین، تابع setAge را با مقدار 30 فراخوانی کرده‌ایم تا سن فرد را تنظیم کند. در نهایت، با استفاده از توابع getName و getAge، نام و سن فرد را به ترتیب به دست می‌آوریم و آنها را چاپ می‌کنیم.
با استفاده از توابع Get و Set، ما می‌توانیم به راحتی ویژگی‌ها را در جاوا شبیه سازی کنیم و به داده‌های داخلی کلاس دسترسی داشته باشیم. این روش مفید است زیرا ما می‌توانیم محدودیت‌ها و قوانین خاصی را برای دسترسی به داده‌ها تعریف کنیم و از جلوگیری از تغییرات غیرمعتبر مانند تنظیم مقادیر نامناسب جلوگیری کنیم.
