آرایه ای از اشاره گرها به توابع در ++c :
در زبان برنامه نویسی ++C، اشاره گرها مفید برای دسترسی به مقادیر و توابع در حافظه هستند. اما گاهی اوقات نیاز داریم تا یک آرایه از اشاره گرها به توابع تعریف کنیم. در این مقاله، به بررسی و استفاده از آرایه ای از اشاره گرها به توابع در ++C می پردازیم.
مفهوم اشاره گر به تابع در ++C شبیه به اشاره گر به متغیر است. با استفاده از اشاره گر به تابع، می توانیم به تابعی که به آن اشاره داریم، مستقیماً دسترسی داشته باشیم و از آن استفاده کنیم. این امر به ما امکان می دهد که توابع را به عنوان آرگومان در توابع دیگر به کار ببریم یا آن ها را در آرایه ها ذخیره کنیم.
برای تعریف یک آرایه از اشاره گرها به توابع، ابتدا باید نوع داده اشاره گر تابع را تعریف کنیم. این کار با استفاده از دستور typedef انجام می شود. سپس با استفاده از این نوع داده، آرایه ای از اشاره گرها تعریف می کنیم. مثال زیر روش استفاده از آرایه ای از اشاره گرها به توابع را نشان می دهد:
“`c++
typedef void (*FunctionPtr)(); // تعریف نوع داده اشاره گر به تابع
void func1() {
cout << “تابع 1” << endl;
}
void func2() {
cout << “تابع 2” << endl;
}
int main() {
FunctionPtr arr[2]; // تعریف آرایه ای از اشاره گرها به توابع
arr[0] = &func1; // اشاره گر به تابع func1 را در المان اول آرایه قرار می دهیم
arr[1] = &func2; // اشاره گر به تابع func2 را در المان دوم آرایه قرار می دهیم
arr[0](); // فراخوانی تابع func1 با استفاده از اشاره گر
arr[1](); // فراخوانی تابع func2 با استفاده از اشاره گر
return 0;
}
“`
در این مثال، ابتدا نوع داده اشاره گر به تابع را با استفاده از typedef تعریف کرده ایم. سپس آرایه ای از اشاره گرها به توابع با استفاده از این نوع داده تعریف کرده ایم. سپس به توابع func1 و func2 اشاره گرها را در المان های آرایه قرار داده ایم. در نهایت، از اشاره گرهای موجود در آرایه برای فراخوانی توابع استفاده کرده ایم.
استفاده از آرایه ای از اشاره گرها به توابع در ++C می تواند در بسیاری از موارد مفید باشد، به خصوص زمانی که نیاز داریم که توابع را به عنوان آرگومان در توابع دیگر به کار ببریم یا آن ها را در آرایه ها ذخیره کنیم. با استفاده از این روش، قادر خواهیم بود تا برنامه هایی با قابلیت چند منظوره و قابل انعطاف را پیاده سازی کنیم.
