آشنایی با نسخه های مختلف زبان برنامه نویسی جاوا :
زبان برنامه نویسی جاوا یکی از پرکاربردترین زبان‌های برنامه‌نویسی در دنیا است. جاوا توسط جیمز گاسلینگ و تیمش در شرکت Sun Microsystems طراحی و توسعه داده شده است و اولین بار در سال ۱۹۹۵ منتشر شد. از آن زمان به بعد، جاوا به یکی از محبوب‌ترین زبان‌های برنامه‌نویسی تبدیل شده است و در بسیاری از حوزه‌های تحت وب، موبایل، سرور و اینترنت اشیا استفاده می‌شود.
یکی از ویژگی‌های منحصر به فرد جاوا، قابلیت همراهی با بسیاری از سیستم‌عامل‌ها و سخت‌افزارها است. به عبارت دیگر، کد نوشته شده به زبان جاوا را می‌توان بر روی سیستم‌عامل‌های مختلفی مانند ویندوز، لینوکس و مک اجرا کرد. این ویژگی باعث شده است که جاوا به عنوان زبانی که قابلیت پورتابل بودن دارد شناخته شود.
در طول سال‌ها، زبان جاوا به شکل‌های مختلفی توسعه یافته است. هر نسخه جدید از جاوا به منظور افزودن ویژگی‌های جدید، بهبود عملکرد و رفع اشکالات قبلی ارائه می‌شود. در ادامه، به معرفی چند نسخه مهم از جاوا می‌پردازیم:
1. نسخه ۱.۰ (Java 1.0):
این نسخه اولین نسخه عمومی از جاوا بود که در سال ۱۹۹۶ به بازار عرضه شد. این نسخه شامل امکانات ابتدایی جاوا مانند کلاس‌ها، ارث بری، استثناها و کتابخانه‌های استاندارد بود. همچنین، محیط توسعه یکپارچه (IDE) به نام اِیدی‌ها (IDEs) نیز برای توسعه برنامه‌های جاوا در این نسخه معرفی شد.
2. نسخه ۱.۲ (Java 1.2):
این نسخه که با نام کدی “جاوا ۲” شناخته می‌شود، در سال ۱۹۹۸ منتشر شد. این نسخه شامل ویژگی‌های مهمی مانند جاوا پی اِی (Java 2 Platform, Standard Edition) و جاوا ای‌ای (Java 2 Platform, Enterprise Edition) بود. همچنین، امکانات گرافیکی مانند Swing و AWT نیز به این نسخه اضافه شد.
3. نسخه ۱.۵ (Java 1.5 یا جاوا ۵):
این نسخه که در سال ۲۰۰۴ منتشر شد، با نام کدی “تایگر” (Tiger) شناخته می‌شود. مهمترین ویژگی ارائه شده در این نسخه، ورودی‌های جنریک (Generics) بود که به برنامه‌نویسان امکان تعریف و استفاده از نوع داده خاصی را می‌داد. همچنین، افزودن ویژگی‌های جدید مانند پشته محلی (Local Variable Type Inference) و توابع ورودی متغیر (Varargs) نیز در این نسخه صورت گرفت.
4. نسخه ۸ (Java 8):
این نسخه در سال ۲۰۱۴ منتشر شد و با نام کدی “جاوا ۸” شناخته می‌شود. این نسخه شامل ویژگی‌های مهمی مانند لامبدا (Lambda)، روش‌های پیش‌فرض در رابط‌های تابعی (Default Methods in Interfaces) و Stream API بود. با اضافه کردن این ویژگی‌ها، جاوا به سمت برنامه‌نویسی شیءگرا و تابعی (Functional Programming) حرکت کرد.
در کل، نسخه‌های مختلف جاوا امکانات و قابلیت‌های جدیدی را به این زبان اضافه کرده‌اند و به برنامه‌نویسان این امکان را می‌دهند تا برنامه‌های کارآمدتر و با عملکرد بهتر ایجاد کنند. هرچند که برنامه‌های نوشته شده با نسخه‌های قدیمی تر نیز قابل اجرا هستند، اما استفاده از نسخه‌های جدیدتر توصیه می‌شود به منظور بهره‌برداری از قابلیت‌ها و بهبودهای جدید.
