تابع بازگشتی در ++C :
تابع بازگشتی در زبان برنامه‌نویسی ++C یک تابع است که در داخل خود به خود فراخوانی می‌شود. این تابع‌ها از توانایی حل مسائل با ساختار بازگشتی بهره می‌برند و می‌توانند در حل مسائل مانند عملیات بر روی ساختارهای داده‌ای مانند درخت‌ها، لیست‌ها و غیره استفاده شوند.
یک تابع بازگشتی معمولاً شامل دو قسمت است: شرط پایه و بدنه تابع. شرط پایه یا شرط خروج از تابع بازگشتی است که زمانی بررسی می‌شود که تابع دیگری فراخوانی نشده باشد و بدنه تابع مجموعه‌ای از دستورات است که در صورت عدم برقراری شرط پایه، اجرا می‌شود.
برای مثال، می‌توان تابع محاسبه فاکتوریل را به صورت بازگشتی در نظر گرفت:
“`
int factorial(int n) {
// شرط پایه
if (n == 0 || n == 1) {
return 1;
}
// بدنه تابع
return n * factorial(n – 1);
}
“`
در این تابع، شرط پایه زمانی بررسی می‌شود که عدد ورودی برابر با صفر یا یک باشد. در این صورت، تابع مقدار ۱ را برمی‌گرداند و اجرا خاتمه می‌یابد. در غیر این صورت، تابع خود را با ورودی کوچکتر فراخوانی کرده و مقدار ورودی را در ضرب بازگشتی قرار می‌دهد تا نتیجه نهایی را به دست آورد.
استفاده از تابع بازگشتی در ++C مزایایی دارد از جمله کد قابل فهم و خوانا، کد قابل استفاده مجدد و امکان تعمیم به مسائل با ساختارهای داده‌ای مختلف. با این حال، باید به این نکته توجه کرد که استفاده نادرست از تابع بازگشتی می‌تواند به ایجاد حلقه‌های بی‌نهایت منجر شود و باعث کندی و حافظه‌ی بیشتری نیز در برنامه شود.
به طور خلاصه، تابع بازگشتی در ++C به عنوان یک ابزار مهم برای حل مسائل با ساختار بازگشتی مورد استفاده قرار می‌گیرد. با درک درست از عملکرد تابع بازگشتی و رعایت شرایط پایه، می‌توان از این ابزار برای ایجاد کدی کوتاه‌تر و خواناتر استفاده کرد.
