ساختارهای تصمیم گیری یا انتخاب (Selection) در جاوا :
ساختارهای تصمیم گیری یا انتخاب (Selection) یکی از اجزای اساسی و ضروری برنامه نویسی است که در زبان برنامه نویسی جاوا نیز وجود دارد. این ساختارها به برنامه نویس اجازه می‌دهند تا برنامه را بر اساس شرایط مختلف ورودی، به صورت شرطی یا تصمیمی اجرا کند. در این مقاله، به بررسی انواع ساختارهای تصمیم گیری در جاوا می‌پردازیم.
در جاوا، ساختارهای تصمیم گیری به صورت شرطی و تصمیمی وجود دارند. ساختارهای شرطی معمولا با استفاده از عبارت if، else if و else پیاده سازی می‌شوند. این ساختارها به برنامه نویس اجازه می‌دهند تا بر اساس شرطی که در آن تعریف شده است، بخشی از کد را اجرا کند یا نکند. به عنوان مثال، در صورتی که یک شرط خاص برقرار باشد، یک بلاک کد خاص اجرا می‌شود و در غیر اینصورت، بلاک کد دیگری اجرا می‌شود.
علاوه بر ساختارهای شرطی، ساختار تصمیمی نیز در جاوا وجود دارد. این ساختارها به برنامه نویس اجازه می‌دهند تا براساس یک مقدار خاص، بخشی از کد را اجرا کنند. برای پیاده سازی این ساختارها در جاوا، از عبارات switch و case استفاده می‌شود. بر اساس مقداری که در عبارت switch تعریف می‌شود، مقدار هر case با مقدار switch مقایسه می‌شود و در صورت برابری، بلاک کد مربوط به آن case اجرا می‌شود.
با استفاده از ساختارهای تصمیم گیری در جاوا، برنامه نویسان می‌توانند برنامه هایی را ایجاد کنند که بر اساس شرایط مختلف ورودی، رفتار متفاوتی از خود نشان دهند. این ساختارها از برنامه نویسان می‌خواهند تا به درستی شرایط و مقادیر مورد نیاز را تعریف کنند و بر اساس آن‌ها، بلاک کد مناسب را اجرا کنند.
به طور خلاصه، ساختارهای تصمیم گیری در جاوا ابزاری قدرتمند برای برنامه نویسان هستند تا برنامه هایی با رفتار متفاوت بر اساس شرایط مختلف ایجاد کنند. با استفاده از ساختارهای شرطی و تصمیمی، برنامه نویسان می‌توانند برنامه هایی خوانا و پویا را طراحی کنند که به درستی واکنش نشان دهند و بر اساس شرایط مختلف ورودی، رفتار متفاوتی از خود نشان دهند.
