عملگرها یا Operators در جاوا :
عملگرها یکی از ابزارهای اصلی در زبان برنامه‌نویسی جاوا هستند که برای انجام عملیات‌های مختلف بر روی داده‌ها استفاده می‌شوند. در جاوا، عملگرها به صورت سمبل‌ها یا علائم خاصی نمایش داده می‌شوند و با استفاده از آن‌ها می‌توانیم عملیات‌های ریاضی، منطقی، رشته‌ای و بیتی را انجام دهیم.
در جاوا، عملگرها به چند گروه اصلی تقسیم می‌شوند:
1. عملگرهای ریاضی: عملگرهای ریاضی برای انجام عملیات‌های محاسباتی استفاده می‌شوند. برخی از عملگرهای ریاضی در جاوا عبارتند از:
– جمع (+): برای جمع دو عدد استفاده می‌شود.
– تفریق (-): برای تفریق دو عدد استفاده می‌شود.
– ضرب (*): برای ضرب دو عدد استفاده می‌شود.
– تقسیم (/): برای تقسیم دو عدد استفاده می‌شود.
– باقی‌مانده (%) : برای محاسبه باقی‌مانده دو عدد در عملیات تقسیم استفاده می‌شود.
2. عملگرهای منطقی: عملگرهای منطقی برای انجام عملیات منطقی استفاده می‌شوند. برخی از عملگرهای منطقی در جاوا عبارتند از:
– عملگر برابری (==): برای بررسی مساوی بودن دو مقدار استفاده می‌شود.
– عملگر نامساوی (!=): برای بررسی نامساوی دو مقدار استفاده می‌شود.
– عملگر کوچکترین (<): برای بررسی کوچکتر بودن یک مقدار نسبت به مقدار دیگری استفاده می‌شود.
– عملگر بزرگترین (>): برای بررسی بزرگتر بودن یک مقدار نسبت به مقدار دیگری استفاده می‌شود.
– عملگر کوچکتر مساوی (<=): برای بررسی کوچکتر یا مساوی بودن یک مقدار نسبت به مقدار دیگری استفاده می‌شود.
– عملگر بزرگتر مساوی (>=): برای بررسی بزرگتر یا مساوی بودن یک مقدار نسبت به مقدار دیگری استفاده می‌شود.
– عملگر منطقی AND (&&): برای بررسی درست بودن هر دو شرط استفاده می‌شود.
– عملگر منطقی OR (||): برای بررسی درست بودن حداقل یکی از شروط استفاده می‌شود.
– عملگر منطقی NOT (!): برای تغییر وضعیت درستی یا نادرستی یک شرط استفاده می‌شود.
3. عملگرهای رشته‌ای: عملگرهای رشته‌ای برای انجام عملیات‌های مربوط به رشته‌ها استفاده می‌شوند. برخی از عملگرهای رشته‌ای در جاوا عبارتند از:
– عملگر اتصال (+): برای اتصال دو رشته استفاده می‌شود.
– عملگر تخصیص (=): برای تخصیص یک مقدار به یک متغیر استفاده می‌شود.
– عملگر تخصیص اتصال (+=): برای اتصال دو رشته و تخصیص نتیجه به یک متغیر استفاده می‌شود.
4. عملگرهای بیتی: عملگرهای بیتی برای انجام عملیات‌های بیتی استفاده می‌شوند. برخی از عملگرهای بیتی در جاوا عبارتند از:
– عملگر بیتی AND (&): برای انجام عملیات معنایی AND بر روی بیت‌های دو عدد استفاده می‌شود.
– عملگر بیتی OR (|): برای انجام عملیات معنایی OR بر روی بیت‌های دو عدد استفاده می‌شود.
– عملگر بیتی XOR (^): برای انجام عملیات معنایی XOR بر روی بیت‌های دو عدد استفاده می‌شود.
– عملگر بیتی NOT (~): برای تغییر بیت‌های یک عدد استفاده می‌شود.
در این مقاله، عملگرهای اصلی در جاوا را بررسی کردیم. بهره‌گیری از عملگرها امکان انجام عملیات‌های مختلف بر روی داده‌ها را به برنامه‌نویسان جاوا می‌دهد و بهبود قابل توجهی در کدنویسی و عملکرد برنامه‌ها ایجاد می‌کند.
