Indexing و Slicing رشته در پایتون :
Indexing و Slicing دو روش است که در زبان برنامه نویسی پایتون برای دسترسی به اجزای یک رشته استفاده می‌شوند. این دو روش به برنامه نویسان امکان می‌دهند تا به طور مستقیم به حروف، کلمات یا بخش‌های مشخصی از یک رشته دسترسی پیدا کنند و آن‌ها را مورد استفاده قرار دهند. در ادامه به توضیح این دو روش می‌پردازیم.
Indexing:
Indexing به معنای دسترسی به یک عنصر خاص در یک رشته است. در پایتون، این دسترسی با استفاده از علامت [] صورت می‌گیرد. برای دسترسی به یک حرف یا عنصر خاص در یک رشته، می‌توان از شماره‌گذاری مثبت یا منفی استفاده کرد. در شماره‌گذاری مثبت، اولین عنصر رشته با شماره 0 شناخته می‌شود و هر شماره در ادامه به ترتیب افزایش می‌یابد. در شماره‌گذاری منفی، اولین عنصر رشته با شماره -1 شناخته می‌شود و هر شماره در ادامه به ترتیب کاهش می‌یابد.
مثال:
text = “Hello, World!”
print(text[0]) # حرف اول رشته (“H”) را چاپ می‌کند
print(text[-1]) # حرف آخر رشته (“!”) را چاپ می‌کند
در این مثال، با استفاده از indexing، به حرف اول و آخر رشته دسترسی پیدا کردیم.
Slicing:
Slicing به معنای دسترسی به بخشی از یک رشته است. این بخش می‌تواند شامل چندین حرف، کلمه یا بخش‌های بزرگتری از رشته باشد. برای استفاده از slicing نیاز به دو عدد داریم: شماره عنصر شروع و شماره عنصر پایان. اما تفاوت slicing با indexing در این است که شماره عنصر پایان در slicing در نتیجه نهایی شماره عنصری که پایان قسمت slicing می‌شود در نتیجه نهایی نمی‌آید.
مثال:
text = “Hello, World!”
print(text[0:5]) # از حرف اول تا پنجم رشته را چاپ می‌کند
print(text[7:]) # از عنصر هفتم تا آخر رشته را چاپ می‌کند
در این مثال، با استفاده از slicing، بخشی از رشته را چاپ کردیم. در خط اول، از حرف اول تا پنجم و در خط دوم، از عنصر هفتم تا آخر رشته دسترسی پیدا کردیم.
به طور خلاصه، Indexing و Slicing دو روش مهم در پایتون برای دسترسی به اجزای یک رشته هستند. Indexing برای دسترسی به یک عنصر خاص و Slicing برای دسترسی به بخشی از یک رشته استفاده می‌شود. با استفاده از این دو روش، برنامه نویسان می‌توانند به طور مستقیم به اجزای یک رشته دسترسی پیدا کنند و آن‌ها را مورد استفاده قرار دهند.
