گزینش کیهان ما

گزینش کیهان ما :

در دهه 1920 به یک کیهان ایستا و دارای یک آغاز ،باور داشتند تا این که هابل در 1929 ، گستران بودن کیهان را مطرح ساخت . یکی از بهترین تشبیه ها برای گستران بودن کیهان ، تصور کیهان به شکل سطح یک بادکنک در حال گسترش است که توسط ادینگتون مطرح شد تا سال 1949 که عبارت ” انفجار بزرگ ” برای آن توسط هویل انتخاب شد.

برپایه تئوری کوانتوم ،گسترش ناشی از تورم ، آن گونه که نتیجه انفجار بزرگ پیش بینی می کند ، نمی تواند به طور کامل یکنواخت باشد .یک دلیل که تورم مفهوم مهمی است ،یکنواختی نزدیک به کامل دمای تابش ریزموج پس زمینه است .زیرا در کیهان نخستینی ،پیش از تورم ،زمان بسنده برای رخداد یکنواختی دما وجود داشته است.

تابخوردگی زمان ( کشیده شدن یا فشرده شدن فاصله های زمانی ) در کیهان نخستین بسیار اهمیت دارد . چرا  که کلید فهمیدن آغاز زمان است به گونه ای که وقتی تاثیر تئوری کوانتوم را به تئوری نسبیت بیافزاییم ،ضرایب تابخوردگی با چنان شدتی رخ می دهد که زمان به عنوان بعد دیگری از فضا رفتار می کند لذا با قبول این ،دشواری پیدا کردن آغاز زمان ،کنار گذاشته  می شود.

اگر روش فاینمن برای کیهان به صورت یک کل به کار برده شود ،دیگر نقطه مبدایی وجود نخواهد داشت . بنابراین با جمع روی همه تاریخ های شرایط بی کرانگی به کیهانی که امروز مشاهده می کنیم ،می رسیم. (این انگاره که تاریخ ها باید رویه های بسته بیکرانه باشند ،شرایط بیکرانگی خوانده می شود )

گسترش ناشی از تورم به طور کامل یکنواخت نخواهد بود . در جمع روی تاریخ ها ، تنها یک تاریخ با قاعده و یکنواخت وجود دارد که دارای بالاترین احتمال است ،اما بسیاری از تاریخ های بسیار اندک بی قاعده هستند که همان درجه بالا ی احتمالات را دارند.

فرض  معمول در کیهان شناسی این است که کیهان دارای تک تاریخ قطعی است . می توان با کاربرد قانون های فیزیک محاسبه کرد که این تاریخ  چگونه با زمان پیش می رود . ما این روش را نگاه “پایین –بالا” به کیهان شناسی می خوانیم.اما در کیهان شناسی نباید تاریخ کیهان را از پایین به بالا دنبال کرد ، زیرا این را فرض می کند که فقط یک تاریخ ، با یک نقطه آغاز و یک روند تکامل تعرف شده ،وجود دارد . به جای آن ، باید تاریخ ها را از بالا به پایین رد گرفت ،یعنی از زمان کنون به عقب.

این به دیدگاه رادیکال متفاوتی از کیهان شناسی و پیوند میان سبب و اثر می انجامد .یعنی ، ما با مشاهدات خود تاریخ می آفرینیم ،نه این که تاریخ ما را می آفریند .یک نمود مهم دیگر ،رویکرد “بالا – پایین” این است که قانون های  نمایان طبیعت بستگی به تاریخ کیهان دارند .یعنی  حکم می کند ، قانون های نمایان طبیعت برای تاریخ های مختلف ،متفاوت باشند.

کیهان شناسی بالا –پایین پیش بینی می کند که شمار بعدهای بزرگ فضا بر پایه هیچ اصل فیزیک نمی تواند ثابت باشد. برای هر شمار از بعدهای بزرگ فضا ،از صفر تا ده ،دامنه احتمالات کوانتومی وجود دارد .جمع فاینمن ،همه این ها را ،برای هر تاریخ ممکنی برای کیهان ،اجازه می دهد ،ولی مشاهده این که کیهان ما سه بعد بزرگ فضایی دارد ،زیر مجموعه ای از تاریخ ها را بر می گزیند که ویژگی های مشاهده شده را دارند .لذا در کیهان ما ،مدل استاندارد ،با تمام پارامترهایش ،حکمفرماست.

در ادامه این مقاله مطالعه نمایید :

متن مقاله گزینش کیهان ما ارائه شده در بالا خلاصه ای فصل ششم کتاب طرح بزرگ هاوکینگ می باشد. اگر علاقه مند هستید به صورت مفصل تر و با جزئیات بیشتر این بخش را مطالعه نمایید می توانید از مقالات زیر استفاده نمایید، در غیر این صورت برای مطالعه بخش بعدی می توانید از لینک زیر استفاده نمایید :

معجزه آشکار