دستور SELECT و SELECT DISTINCT در SQL

دستور SELECT و SELECT DISTINCT در SQL :

دستور SELECT و SELECT DISTINCT در زبان SQL (Structured Query Language) برای بازیابی داده‌ها از جداول دیتابیس استفاده می‌شوند. هر دو دستور به کاربر اجازه می‌دهند تا داده‌های مورد نیاز خود را از جداول انتخاب کنند. با این حال، دستور SELECT DISTINCT از دستور SELECT تفاوت‌هایی دارد.

دستور SELECT در SQL به کاربر اجازه می‌دهد تا همه ستون‌ها یا تعدادی از ستون‌های مورد نظر را انتخاب کند. برای استفاده از این دستور، باید نام ستون‌های مورد نظر را در بخش SELECT قرار داده و نام جداول را در بخش FROM مشخص کرد. به علاوه، می‌توان شرایطی را برای انتخاب داده‌ها استفاده کرد و از عبارات منطقی مانند AND و OR برای ترکیب شرایط استفاده کرد.

به عنوان مثال، برای انتخاب همه ستون‌ها از جدول “Customers”، دستور SQL زیر را می‌توان استفاده کرد:

SELECT * FROM Customers;

دستور SELECT DISTINCT همانند دستور SELECT عمل می‌کند، با این تفاوت که تنها مقادیر یکتا را برمی‌گرداند. بدین ترتیب، اگر در یک ستون مقادیر تکراری وجود داشته باشند، دستور SELECT DISTINCT تنها یک نمونه از هر مقدار را برمی‌گرداند.

به عنوان مثال، برای انتخاب همه شهرهای مختلف از جدول “Customers”، دستور SQL زیر را می‌توان استفاده کرد:

SELECT DISTINCT City FROM Customers;

در این مثال، دستور SELECT DISTINCT تمام شهرهای مختلف موجود در ستون “City” را برمی‌گرداند، اما اگر چندین مشتری در یک شهر باشند، تنها یک نمونه از آن شهر را نشان می‌دهد.

دستور SELECT DISTINCT مفید است زمانی که نیاز به حذف مقادیر تکراری و برگرداندن مقادیر یکتا است. این دستور برای انجام عملیات‌های گروه‌بندی و آماری نیز مفید است.

به طور خلاصه، دستور SELECT و SELECT DISTINCT در SQL برای بازیابی داده‌ها از جداول دیتابیس استفاده می‌شوند. دستور SELECT اجازه می‌دهد تا تمام ستون‌ها یا تعدادی از ستون‌های مورد نظر را انتخاب کنید، در حالی که دستور SELECT DISTINCT تنها مقادیر یکتا را برمی‌گرداند. هر دو دستور از شرایطی برای انتخاب داده‌ها و عبارات منطقی برای ترکیب شرایط پشتیبانی می‌کنند.