شعر ایمان باده :
به عدم رسیدم از وجود
بعد هزاران سجده و سجود
سپردم دل به ایمان باده
دمی نوشیدم از انکار محمود
سرتاسر گیتی تا به انتها افلاک
به هر دم گشتم نشانی از معبود
ندیدم جز تنی چند بندگان صالح
که خدا را یافته بودن در عبود
هر که را ملامتیست جر من عاشق
که هر چه بود از تو بود ای مه غفور
در دل ذره ها بودی من در پی کوه
کل بودی به جزها، نهان همچو مور
کلام : محمود دهقانپور
از این که یکی از نوشته های بخش شعر و ادبیات سایت من مورد مطالعه شما فرهیخته گرامی قرار گرفته است بی نهایت خرسندم، لطفا در صورت امکان نظرات خودتان در ارتباط با شعر ایمان باده را از طریق بخش نظرات سایت با من در میان بگذارید، انتقادات و پیشنهاد های شما همراهان گرامی در اصلاح این نوشته و هر چه بهتر شدن نوشته های بعدی من تاثیر گذار خواهد بود.
