قالب تابع در پایتون :
توابع یکی از مفاهیم اساسی در برنامه‌نویسی هستند که به برنامه‌نویسان امکان می‌دهند تا قطعه‌کد را به صورت قابل استفاده و قابل تکرار تعریف کنند. در پایتون، مانند بسیاری از زبان‌های برنامه‌نویسی دیگر، می‌توان تابع‌هایی را تعریف کرد که ورودی‌های مختلفی را دریافت کرده و یک خروجی متفاوت تولید کنند.
یک تابع در پایتون با استفاده از کلیدواژه `def` تعریف می‌شود. ساختار کلی تعریف تابع به شکل زیر است:
“`
def نام_تابع(پارامترها):
بلاک_کد
“`
در این قالب، نام تابع نامی است که برنامه‌نویس برای تابع انتخاب می‌کند. پارامترها نیز ورودی‌های تابع هستند که برنامه‌نویس می‌تواند به تابع بدهد. بلاک کد نیز قطعه‌کدی است که درون تابع قرار می‌گیرد و عملیات موردنظر را انجام می‌دهد.
یک مثال ساده از یک تابع در پایتون را در نظر بگیرید. فرض کنید می‌خواهید یک تابع را بنویسید که دو عدد را به عنوان ورودی دریافت کرده و جمع آن‌ها را محاسبه کند. می‌توانید تابع زیر را تعریف کنید:
“`
def جمع(عدد۱, عدد۲):
مجموع = عدد۱ + عدد۲
برگرداندن مجموع
“`
در این مثال، تابع با نام `جمع` تعریف شده است که دو ورودی `عدد۱` و `عدد۲` را دریافت می‌کند. سپس مجموع این دو عدد را محاسبه می‌کند و با استفاده از کلیدواژه `return`، مقدار مجموع را به عنوان خروجی تابع برمی‌گرداند.
برای فراخوانی تابع، می‌توانید از نام تابع به همراه ورودی‌های موردنظر استفاده کنید. به عنوان مثال:
“`
نتیجه = جمع(۳, ۵)
چاپ(نتیجه)
“`
در این مثال، تابع `جمع` با ورودی‌های ۳ و ۵ فراخوانی شده است و نتیجه جمع این دو عدد در متغیر `نتیجه` ذخیره شده است. سپس با استفاده از تابع `چاپ`، مقدار متغیر `نتیجه` نمایش داده می‌شود.
همچنین، تابع‌ها می‌توانند ویژگی‌های دیگری مانند وجود پارامترهای پیش‌فرض، تعداد نامشخصی از ورودی‌ها و خروجی‌ها و … را نیز داشته باشند. این ویژگی‌ها به برنامه‌نویسان امکان می‌دهند تا توابعی پویا و چندمنظوره بنویسند.
به این ترتیب، قالب تابع در پایتون به برنامه‌نویسان امکان می‌دهد که قطعه‌کد را به صورت ماژولار و تکرارپذیر تعریف کنند. با استفاده از توابع، برنامه‌نویسان می‌توانند کد خود را سازماندهی کنند و قابلیت استفاده مجدد را به کد خود اضافه کنند.
