مفهوم Encapsulation در پایتون :
Encapsulation در زبان برنامه‌نویسی پایتون یکی از مفاهیم اصلی و مهم است که به برنامه‌نویسان کمک می‌کند تا کدهای خود را سازماندهی و مدیریت کنند. Encapsulation به معنای نهان‌سازی و پنهان‌کاری جزئیات پیاده‌سازی است و به برنامه‌نویس اجازه می‌دهد تا به راحتی تغییرات در داخل کلاس‌ها و اشیاء انجام دهد بدون آنکه کدهای دیگری را تحت تأثیر قرار دهد.
در پایتون، Encapsulation به وسیله استفاده از ویژگی‌های حالت و متدهای عملکردی انجام می‌شود. با استفاده از ویژگی‌های حالت، می‌توانیم متغیرها و اطلاعات دیگر را درون یک کلاس مخفی کنیم. برای این کار، ویژگی‌های حالت را با استفاده از نشانگرهای دسترسی مانند public، private و protected تعریف می‌کنیم. ویژگی‌های حالت با نشانگر public به طور عمومی قابل دسترس هستند و هر کدی می‌تواند به آن‌ها دسترسی داشته باشد. ویژگی‌های حالت با نشانگر private فقط درون کلاس قابل دسترسی هستند و هیچ کدی از خارج کلاس نمی‌تواند به آن‌ها دسترسی داشته باشد. همچنین، ویژگی‌های حالت با نشانگر protected نیز تنها درون کلاس و کلاس‌های مشتق شده قابل دسترسی هستند.
علاوه بر ویژگی‌های حالت، متدهای عملکردی نیز در Encapsulation نقش مهمی دارند. متدهای عملکردی با استفاده از نشانگرهای دسترسی مشابهی مانند public، private و protected تعریف می‌شوند. متدهای عملکردی با نشانگر public قابل دسترسی هستند و هر کدی می‌تواند آن‌ها را صدا بزند. متدهای عملکردی با نشانگر private فقط درون کلاس قابل دسترسی هستند و هیچ کدی از خارج کلاس نمی‌تواند آن‌ها را صدا بزند. و متدهای عملکردی با نشانگر protected نیز تنها درون کلاس و کلاس‌های مشتق شده قابل دسترسی هستند.
استفاده از Encapsulation در پایتون دارای مزایا و فوایدی است. اولاً، Encapsulation امکان پنهان‌سازی جزئیات پیاده‌سازی را فراهم می‌کند و از فراخوانی‌های نامناسب و تغییرات ناخواسته در کدها جلوگیری می‌کند. به این ترتیب، کد بهبود یافته و قابلیت خوانایی و نگهداری بیشتری را دارا می‌شود. ثانیاً، Encapsulation امکان ایجاد تعاملات صحیح بین کلاس‌ها و اشیاء را فراهم می‌کند. هر کلاس می‌تواند ویژگی‌ها و متدهای خود را تعریف کند و به صورت مشخص از کدهای دیگر استفاده کند. این امکان برنامه‌نویسان را در ایجاد ساختارهای بزرگتر و پیچیده‌تری کمک می‌کند.
