شعر جاده ای بی انتها :
یک مسافر تک و تنها
توی جاده، سوز دلتنگی فردا
کوله بارش بغض، حسرت و آه
پیش روش یک جاده بی کران و بی انتها
حالا من موندم
یک جاده ای بی انتها
مسافری تا به ابد
تنهای تنها تنهای تنها
دلزده از جاده و غم غربت
خسته از پیاده راه پیمودن
راهی که صد دفعه بی دغدغه
یک نفس با همسفر می پیمودن
کلام : محمود دهقانپور
از این که یکی از نوشته های بخش شعر و ادبیات سایت من مورد مطالعه شما فرهیخته گرامی قرار گرفته است بی نهایت خرسندم، لطفا در صورت امکان نظرات خودتان در ارتباط با شعر جاده ای بی انتها را از طریق بخش نظرات سایت با من در میان بگذارید، انتقادات و پیشنهاد های شما همراهان گرامی در اصلاح این نوشته و هر چه بهتر شدن نوشته های بعدی من تاثیر گذار خواهد بود.
