شعر پیله ای پروانه :
از خودم دورمو به تو نزدیک
بغل گرفته ام غم شب تاریک
آغوش باز کردم بروی تنهایی
دنیام حالا شده چقدر کوچیک
کوچکتر از هر چی که فکر کنی
حتی کوچکتر از پیله یک پروانه در تبعید
بیا شاید بتونی دنیامو بزرگ کنی
بشکنی پیله هارو، نجاتم بدی از تبعید
عزیز سفر کرده به شهر غریب دور
غریبم بیا آشنایم باش در کوچ
بیا و بزار من تنها همسفرت باشم
تو جاده هجرت از دیار در راه کوچ
کلام : محمود دهقانپور
از این که یکی از نوشته های بخش شعر و ادبیات سایت من مورد مطالعه شما فرهیخته گرامی قرار گرفته است بی نهایت خرسندم، لطفا در صورت امکان نظرات خودتان در ارتباط با شعر پیله ای پروانه را از طریق بخش نظرات سایت با من در میان بگذارید، انتقادات و پیشنهاد های شما همراهان گرامی در اصلاح این نوشته و هر چه بهتر شدن نوشته های بعدی من تاثیر گذار خواهد بود.
